Minningarorð

Elsku amma, nú er víst þinn dagur að kveldi kominn og þú búin að kveðja þennan heim. Eftir sitjum við, með sorg í hjarta og söknuð. Það er skrítið að sitja hér og hugsa um að þú sért farin frá okkur, minningarnar flæða fram en samt er erfitt að setja þær niður á blað, þær eru svo margar og svo stórbrotnar að ég á erfitt um vik. En okkar síðasta samtal er mér efst í huga, þar sem ég hringdi til þín á afmælisdegi afa og við spjölluðum hátt í 2 klukkustundir, um allt og við vorum einmitt að rifja upp mína fyrstu daga sem ég var hjá ykkur afa, og svo allar mínar stundir sem ég átti hjá ykkur eftir það, ég verð að segja að betri ömmu getur enginn átt. Þú varst alltaf tilbúin að tala og leiðbeina ef leitað var til þín og jafnvel án þess að beðið væri um hana. Amma þú varst stoð mín og stytta og fyrirmynd, þú varst alltaf til staðar og alltaf var gott að koma til þín, nú verður skrítið að keyra í gegnum Borgarnes og vita að þú ert ekki þar, en alltaf varð ég að stoppa og faðma þig, spjalla og fá kaffisopa áður en lengra var haldið. Þú varst stórbrotin og glæsileg kona, þú hafðir skoðanir á öllu og það var eins og þú vissir allt, alveg sama hvar að var komið, ættfræði var þér hugleikin og gaman fannst þér að rekja þig aftur í gegnum ættirnar, ég sagði eitt sinn að þú værir góð í öllu, en svarið sem ég fékk var, nei Lauga mín, það er ég ekki, stærðfræðin hefði ekki verið þitt besta fag, þar sem þú hefðir ákveðið að eiga ekki fleiri en 2 börn og þau hefðu orðið 7, þessu gátum við hlegið af.

Elsku amma nú er kominn tími til að kveðja, ég veit að heil hersing hefur tekið á móti þér, megi þú hvíla í friði amma mín.

Láttu nú ljósið þitt.

Loga við rúmið mitt.

Hafðu þar sess og sæti,

signaði Jesús mæti.

Þín sonardóttir Sigurlaug Björk